Geestelijk en vleselijk en nog erger

Achterzijde van het Capucijnenklooster in velp (BHIC, fotonr. VEL0034)

Elfde brief, deel 2

Ik wil hier niet langer over redetwisten, want het staat vast dat de benaming “geestelijke” geheel ten onrechte wordt gebruikt om een prediker van de ene of de andere religie aan te duiden. Hoe het ook zij, de roomse geestelijken (laat mij deze benaming maar eens gebruiken) houden zich toch ook wel eens bezig met vleselijke zaken, en zijn dus ook mensen en wel degelijk lichamelijk, zoals uit het volgende geval blijkt. Lees het met aandacht! - !! - !!!

Ik schreef je vorig jaar dat alle preceptoren van de Latijnse school hier roomse geestelijken waren. Onder hen was een kapucijn uit het klooster van Velp bij Grave. Deze kloostergeestelijke (zou men die niet beter uit- of buitenwereldse geestelijke kunnen noemen, want hij die in een klooster zit, is toch immers uit (of buiten) de wereld gegaan?) werd hier door de roomsen zeer hoog geacht en bewonderd, omdat hij zo mooi kon preken (mediteren, zegt men hier). Hij droeg hier namelijk ook missen op en preekte vaak. Deze kapucijn had naar men zegt niet de gave van de onthouding, bezoedelde zijn ooit gezworen belofte van eeuwigdurende kuisheid, en bezwangerde een meisje. Nadat hij dat had gedaan, gaf hij het meisje afdrijvende middelen. Dat gebeurde één keer en nog een tweede keer, maar het meisje ging met die kruiden naar de priester, die haar absoluut verbood die middelen te gebruiken. Intussen maakte het meisje de kapucijn wijs dat ze het spul genomen had, maar dat het geen effect had gehad. Ten slotte gaf hij haar een poeder, met de opdracht om dat middel toch zeker te gebruiken, dat zou haar van alles verlossen.

Het meisje beloofde hem dat ze dit vast en zeker zou innemen, maar ze ging terug naar de priester, vertelde hem alles en gaf hem het poeder. De priester, zo gaat het verhaal, liet dat poeder door een arts onderzoeken en die verzekerde dat alleen al een tiende deel van dat poeder in staat was om een mens van het ene moment op het andere naar de andere wereld te helpen, zulk sterk gif was dat. Zodra dit alles onze fijne geestelijke de kapucijn ter ore kwam, pakte hij stilletjes zijn biezen en begaf zich weer naar zijn klooster in Velp, waar hij werd opgenomen, alsof er niets was gebeurd, ofschoon men ook daar van alles al op de hoogte was.