 |
| 'Het Overschot' in Bakel (bron: De Peel, een tocht langs dorpen en heerlijkheden) |
Twaalfde brief, deel 6
Van Deurne ging ik op weg via Bakel, dat beslist het hoogstgelegen dorp van de Meierij is. Nergens tref je dommere inwoners aan dan hier. Ze zijn verder net zo bijgelovig als ze dom zijn en ook net zo haatdragend tegenover de hervormden. Nergens doet men meer zijn best dan hier om onder de geuzen zieltjes te winnen en daarmee afvalligen of slechte mensen te maken. Het is hen nu en dan ook nog wel eens gelukt ook.
Nog steeds brandt er in de roomse kerk een lamp ter ere van een hervormde (en voor zijn zielerust), omdat die een paar jaar geleden, vlak voor zijn dood op zeer hoge leeftijd de roomse leer heeft omhelsd. Maar dit branden van een lamp voor een afvallige geus is volgens mij overbodig, want zo iemand gaat toch zeker linea recta, dus vrijgesteld van het vagevuur, naar de hemel.
Intussen staat het vast dat tot nu toe geen enkele hervormde in de Meierij het roomse geloof heeft aanvaard, of er viel niets positiefs te zeggen over zijn levenswijze, of hij deed het uit vuil winstbejag en eigenbelang. Hoe oprecht dan zo’n bekering is, kan iedereen wel voor zichzelf bedenken. In Bakel beweegt men ook al hemel en aarde om de hervormden hun kerk af te nemen. Hier heb je dus weer een brief, die je verzekert dat ik niet zal ophouden om steeds aan je te denken en dus onveranderlijk je vriend te blijven.
Ik ben enz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten